آلودگی هوا، که عمدتاً ناشی از فرآیندهای صنعتی، سوخت‌های فسیلی و فعالیت‌های کشاورزی تولید می‌شود، می‌تواند باعث بروز مشکلات جسمی و روانی گردد. برخی از این مشکلات شامل  اختلالات خلقی، اضطراب، اختلالات دوقطبی و سایر مشکلات روانی می باشد. همچنین، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد آلودگی هوا می‌تواند باعث کاهش توانایی شناختی و افزایش خطر ابتلا به اسکیزوفرنی و بیماری آلزایمر گردد.

بر اساس گزارشات سازمان بهداشت جهانی، تقریباً تمام جمعیت جهان (99 درصد) در معرض سطوح آلودگی هوا قرار دارند که این میزان بیش از حداکثر میزان توصیه شده توسط این سازمان است. این آلودگی‌ها می‌توانند باعث بروز بیماری‌های قلبی، سکته، بیماری مزمن انسدادی ریوی، سرطان و ذات الریه شوند.

تحقیقات نشان داده‌اند که آلودگی هوا می‌تواند تاثیر منفی بر سلامت روان سالمندان داشته باشد. این تاثیرات منفی می‌توانند باعث ایجاد استرس مزمن، تداخل با عملکرد شناختی طبیعی و افزایش خطر ابتلا به اختلالات روانی در دوران بزرگسالی شوند. مطالعه ی انجام شده در  دانشکده بهداشت عمومی هاروارد نشان داد که بر اثر برخورد طولانی مدت با آلودگی هوا، خطر افسردگی در سالمندان افزایش می‌یابد.

و از آنجا که سالمندان یکی از گروه‌های آسیب‌پذیر در جامعه هستند و نیاز به مراقبت ویژه دارند. بنابراین، می‌توان گفت که با توجه به افزایش میانگین سنی جمعیت در سراسر جهان، موضوع کاهش آلودگی هوا باید به عنوان یک مسئله ملی و جهانی مورد توجه قرار گیرد.

کاهش آلودگی هوا می‌تواند به بهبود سلامت روان جمعیت کمک کند. برخی از راهکارهای موجود عبارتند از گسترش مناطق کم آلاینده و توسعه سیاست‌های انرژی پاک می باشد. این اقدامات می‌توانند به کاهش بیماری‌های ناشی از آلودگی هوا کمک کنند و همچنین به کاهش اثرات تغییرات آب و هوایی در آینده منجر شود.

دکتر عبدالرحیم اسداللهی، استادیار گروه ارتقاء سلامت دانشکده بهداشت