کودکان و نوجوانان تقریباً یک سوم ( 2 میلیارد نفر) از جمعیت جهان را تشکیل می­دهند.

 نوجوانی اغلب توسط نظریه پردازان رشد به عنوان دوره طوفان و استرس برچسب خورده است این امر تا حدی ناشی از تغییرات فیزیکی و شیمیایی است که از اوایل نوجوانی در مغز رخ می­دهد، که منجر به "ناسازگاری عصبی" می شود و بر اساس آن احساسات در پاسخ به عوامل استرس زای واقعی ویا درک شده افزایش می­یابد. با این حال سیستم خودتنظیمی مورد نیاز برای مدیریت این احساسات تا اوایل بزرگسالی تا حد زیادی توسعه نیافته است. یکی دیگر از ویژگی های بارز نوجوانی ، افزایش چشمگیر حساسیت اجتماعی و اهمیت همسالان است، همانطور که نوجوانان برای استقلال از والدین خود تلاش می­کنند، زمان گذراندن با همسالان به طرز چشمگیری افزایش می­یابد و برای اولین بار ، دوستان منبع اصلی تعامل و تأثیر می­شوند. با این حال ، افزایش حساسیت اجتماعی که در دوران نوجوانی ظاهر می شود به این معنی است که روابط همسالان می تواند منبع اصلی درگیری ، طرد شدن و استرس بین فردی باشد.

 افزایش استرس بین فردی، همراه با افزایش واکنش پذیری هیجانی و تنظیم هیجان پایین، می­تواند نوجوانان را در معرض خطر بیشتری برای ایجاد انواع متداول آسیب شناسی روانی از جمله اضطراب عمومی، اختلالات خوردن، افسردگی و اضطراب اجتماعی قرار دهد. در حقیقت، این زیرمجموعه خاص از اختلالات درونی به دلیل متوسط شروع آنها بین 13 تا 19 سال ، "اختلالات نوجوانی" نامیده می­شود.

در مجموع، ویژگیهای رشد نوجوانی ، سن معمول شروع این اختلالات عاطفی اجتماعی و این واقعیت که نوجوانان تحصیلات خود را به صورت آنلاین انجام می­دهند، بیشتر وقت خود را در خانه می­گذرانند و از نظر جسمی از همسالان خود جدا هستند، به این معنی است که ممکن است در افزایش خطر ابتلا به مشکلات روانی در طول همه گیری جهانی COVID-19 باشد.

از آنجا که انزوای اجتماعی ، استرس بین فردی و مشکلات روانی در دوران نوجوانی می­تواند پیش زمینه ای برای مشکلات روانی در طول عمر باشد، والدین و معلمان باید بیشتر تلاش کنند تا به نوجوانان در یافتن راه­هایی برای حفظ شبکه­های اجتماعی خود کمک کرده و جوانان را از نظر علائم ناراحتی عاطفی تحت نظر داشته باشند. محیطهای یادگیری و خانه­ای مثبت و حمایتی را فراهم کنید و با متخصصان بهداشت روانی زود مشارکت کنید. 

مداخلات باید بر پرورش انعطاف پذیری در کودکان و نوجوانان با برقراری ارتباط بهتر برای رفع ترس­ها و نگرانی­های آنها، تشویق به انجام کارهای روزمره و فعالیت­های بدنی و اتخاذ تدابیری برای کاهش تنهایی تمرکز کنند. والدین باید از سلامت روانی خوبی برخوردارباشند و راهبردهای مقابله و نگرش مثبت روانی الگو بگیرند تا از کودکان و نوجوانان برای گذراندن این دوران دشوار حمایت کنند.

از آنجا که تحقیقات در مورد تأثیرات روانی COVID-19 هنوز در مراحل ابتدایی خود است، تحقیقات طولانی­تری برای به دست آوردن درک بیشتر از پیامدهای بلند مدت این بیماری همه گیر بر بهزیستی عاطفی جوانان مورد نیاز است.

تهیه کننده : دکتر مسعود کریمی دکترای تخصصی آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت