فناوری و تکنولوژی های نوین در تصفیه آب و فاضلاب امروزه راهگشای جوامع پیشرفته برای حفظ منابع و محیط زیست می باشد، بنابراین روش هایی از تصفیه ی آب و فاضلاب که راندمان بالاتری دارند و با هزینه های کم به نسبت روش های متداول می توانند آلودگی و جامدات معلق و محلول را از آب و فاضلاب جدا کنند در حال گسترش هستند.

در صنعت تصفیه ی آب و فاضلاب فرآیند هایی وجود دارد که پس از ورود آب یا فاضلاب به تصفیه خانه هر واحد مسئول اجرای یک فرآیند است.

یکی از این فرآیند ها واحد لخته سازی است که در آن با اضافه کردن ماده ای به نام منعقدکننده به آب کدر ، مواد معلق موجود در آب به صورت لخته در می آیند و می توان در یک واحد جداساز یا ته نشین کننده آن ها از آب حذف کرد.

در صنایع و جوامع کوچک می­توان از واحد به صرفه ای برای لخته سازی استفاده کرد که نیاز به حوضچه های بتنی و تجهیزات همزن و ... ندارد. این واحد لخته ساز لوله ای نام دارد که با لوله ساخته می­شود و با شکل مارپیچ ، آب از ورودی تا خروجی طی یک اختلاط بسیار خوب با ماده منعقدکننده تشکیل لخته می دهد و به دلیل هزینه ی سرمایه گذاری پایین وسادگی اجرا استفاده از آنها افزایش یافته است.

بنابراین مطالعات در این حوزه به سمتی می روند که با اعمال تغییرات در طراحی و ساخت این واحد ها سبب افزایش راندمان و بهینه کردن آنها شوند، علاوه بر آن این لخته ساز ها در صنعت تصفیه ی فاضلاب پرکاربرد بوده اند اما در تصفیه ی آب اصلاعات کمی از آن ها وجود دارد .

در کشور ما ایران به طور مرسوم از ماده ی منعقدکننده ای به نام آلوم استفاده می شود، این ماده با خنثی سازی بار الکتریکی ذرات معلق در آب آن را به شکل لخته در می آورد.

مواد منعقدکننده انواع زیادی دارند و بسته به pH و میزان کدورت به وسیله ی یک آزمایش به نام آزمایش جار تست میزان و دوز ماده ی منعقد کننده به اندازه ی میلی گرم در هر لیتر بدست خواهد آمد.

صدرا صبوری- دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط