پرستاران بعنوان قدیمی ترین حرفه در جهان و اولین نقطه تماس با بیماران، بیشترین نیروی انسانی را در بدنه بهداشت و درمان تشکیل می دهند و همواره در معرض عوامل استرس زای زیادی از قبیل بار کاری زیاد، شیفت های کاری فشرده، رنج بیماری بیماران، فرسودگی شغلی و نارضایتی از کار قرار دارند که شرایط پاندمی کووید-19 باعث تشدید بیش از پیش این مشکلات در حرفه پرستاری گردید.

تاب آوری  (Resilience) به معنای توانایی مقابله با شرایط دشوار و پاسخ انعطاف‌پذیر به فشارهای زندگی است و باعث می شود فرد با موفقیت از رویدادهای ناگوار زندگی عبور کند و علی‌رغم قرار گرفتن در معرض تنش‌های شدید، صلاحیت های اجتماعی، تحصیلی و شغلی او ارتقا یابد. تاب آوری نوعی ویژگی است که از فردی به فردی دیگر متفاوت است و می‌تواند به مرور زمان رشد کند یا کاهش یابد. تاب‌آوری حاصل انعکاس ویژگی‌های شخصیتی فرد و محیط است و از طریق آموزش، یادگیری، تمرین و تجربه حاصل می‌شود. یکی از آموزش های موثر بر ارتقا تاب آوری در سطح فردی آموزش های مثبت اندیشی و تفکر مثبت است. مثبت اندیشی شیوه ای است که در آن ذهن فرد با تمرکز مثبت بر روی یک مورد سازنده و خوب، تفکرات و عواطف منفی و مخرب را از آن حذف می کند و باعث می شود فرد موقعیت ها را با یک دید مثبت ارزیابی کند در نتیجه احساس امنیت بیشتری دارد و تصمیم گیری او آسان تر خواهد بود .در این مطالعه به موضوع تاثیر مهارت های مثبت اندیشی بر ارتقا تاب آوری پرستاران با استفاده از نظریه رفتار برنامه ریزی شده پرداخته شد و مشخص گردید آموزش مثبت اندیشی می تواند ضمن تاثیر مثبت بر زیر سازه های مدل رفتار برنامه ریزی شده شامل نگرش، هنجارهای ذهنی ، رفتار برنامه ریزی شده و قصد رفتاری در گروه مداخله - که 8 جلسه آموزشی مهارت های مثبت اندیشی را فراگرفته بودند - باعث ارتقا تاب آوری گردد.

این مطلب از پایان نامه "بهنام کریمی" دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش بهداشت با عنوان " بررسی تاثیر مداخله آموزشی مثبت اندیشی بر تارب آوری پرستاران در شرایط پاندمی کووید-19 " به راهنمایی دکتر "لیلا قهرمانی" استخراج گردیده است. /برزگری