«منت خدای را - عزوجل - که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت. هر نفسی که فرو می رود ممدّ حیات است و چون برمی آید مفرّح ذات. پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب».

یکم اردیبهشت ماه روز بزرگداشت استاد سخن و پیامبر غزل، سعدی شیرازی است. بدون شک زبان و ادبیات فارسی و گذشته پر افتخار ادبیات ایران زمین وامدار و مدیون شاعرانی است که توانستند ستون های استوار فرهنگ و ادب پارسی را پایدار و پویا نگه دارند.

طنین غزل شیخ اجل، قرن هاست که کام مان را شیرین کرده و ترنّم آن رخوت از جان مان گرفته و به لطف تلذذ غزلش بسیاری مصائب از سر گذرانده‌ایم. نثر آهنگین، فاخر، قوی و گیرای این بزرگمرد ادب پارسی، مهمترین وجه تمایز سعدی است که دوست و دشمن را به حیرت واداشته و  «سهل و ممتنع بودن» آن عالم و عامی را به خود جلب کرده است.

از آنجا که سالروز زادن و مرگ شیخ، در کتاب های تاریخ ادبیات و تذکره، ذکر نشده، بنا بر مطلع این قصیده زیبا از این شاعر بنام :

 «اول اردی بهشت ماه جلالی،

بلبل گوینده بر منابر قضبان...»

و همینطور زیبایی افسون کننده شیراز در اردی بهشت، امروز را روز بزرگداشت سعدی نام نهادند.

یکم اردیبهشت، روز بزرگداشت سعدی شیراز است و کیست که نداند تجلیل از شیخ اجل، تکریم اخلاق، مدارا و انسانیت است. این مناسبت فرخنده را گرامی می داریم و به تمامی اساتید، کارکنان و دانشجویان فرهنگ دوست تبریک و شادباش می گوییم.»

دکتر محمد حسینی، معاون فرهنگی و امور دانشجویی دانشکده بهداشت