« خاطره ی خونین 17 شهریور؛ دنباله درس جاوید فراموش نشدنی است که امام جواد به ما داده است.»

 (امام خامنه ای)

رویداد 17 شهریور 1357 شناخته شده با نام «جمعهٔ سیاه» که در برخی منابع از آن با عنوان «کشتار 17 شهریور» نیز یاد می‌شود، رویدادی در جریان ناآرامی‌هایی بود که در نهایت به وقوع انقلاب 1357 ایران انجامید.

در تاریخ 17 شهریور 1357 خورشیدی، تظاهرات مخالفین و انقلابیون در محلات جنوبی تهران، خیابان ژاله پیشین (خیابان مجاهدین اسلام کنونی) و میدان ژاله (میدان شهدا کنونی)، منجر به سرکوب خونین تظاهرکنندگان توسط نیروهای نظامی ارتش شاهنشاهی ایران شد.

قیام 17 شهریور 1357 یادآور حماسه‌آفرینی و ایستادگی اسطوره‌هایی است که عطای زندگی خاکی را به شهد شیرین شهادت بخشیدند و لبیک گویان به دیار باقی شتافتند. آنان که با شهادت خویش زمینه ساز پیروزی انقلاب اسلامی شدند و نشان دادند هیچ چیز نمی‌تواند اراده‌های پولادین و ایمان راستین مردان حق را شکست دهد حتی کشتار بی رحمانه و جمعی.

17 شهریور، روزی است که سفیر گلوله برای بلبلان مست شهادتْ غزل رفتن سرود و شعار «تا انقلاب مهدی، نهضت ادامه دارد»، پیروزی حتمی مستضعفان، را بر تارک تاریخ ثبت کرد. در 17 شهریور، گل بر گلوله شکفت و خون بر شمشیر پیروز شد و به فرموده امام کشتار 17 شهریور و فاجعه قتل عام جوانان سلحشور اسلامی، هر چند از نظر زمان یک پدیده گذشته تلقی می گردد، ولی بدون شک این فاجعه، یکی از تجلی گاه های پیکار حق و باطل و نبرد مستضعفین و مستکبرین بود و هم پای زمان و تاریخ انسانْ تداوم خواهد یافت.

یاد و خاطره شهیدان به خون غلتیده  را گرامی می داریم.