«حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو

و اندر دل آتش درآ پـــروانـه شــو پروانــــــه شو

هـم خـویش را بیگـــانه کن هم خانه را ویرانه کن

وآنگه بیا با عاشقان هم خانـه شـو هم خانه شــو»

هشتم مهرماه روز بزرگداشت مولوی شاعر عارف و شوریده پارسی زبان است.

حضرت مولانا نقطه اتصال شعر، عرفان و فلسفه در ادبیات فارسی است. نادره نابغه تاریخ که در سایه شمس طی طریق کرد و ماندگارترین آثار عرفانی و مکتب عشق در زبان پارسی را آفرید و تا بدانجا رفت که مثنوی اش را قرآن به زبان پارسی خواندند.

"نی نامه" او که بسیاری آن را چکیده ای از شش دفتر مثنوی اش می دانند از ماندگارترین اشعار تاریخ ادبیات جهان است که عارف و عامی را به تامل و تعقل و ابتهاج و سرور وا می دارد.

زبان الهی مولانا، زبانی است جهان شمول که لاجرم بر فطرت الهی بشر می نشیند و آنرا جان و جلا می دهد. شاید همین جهان شمول بودن سخن مولانا، برخی را بر آن داشته که زلف خود را به این شاعر نامی گره زنند و برای تصاحب این خداوندگار شعر عرفانی، آسمان ریسمان در هم آمیزند و به افسانه سرایی و خلق صور گوناگون و خیال روی آورده و بر طبل انفصال حضرت مولانا از فرهنگ و ادبیات ایرانی بکوبند. حال آنکه او جز به پارسی نسروده است.

8 مهر روز بزرگداشت مولوی شاعر عارف و شوریده پارسی زبان است. این روز را به تمامی فرهیختگان و مردم فرهنگ دوست ایران و همه پارسی زبانان و پارسی خوانان و پارسی دوستان عالم که شعر مولانا را بخشی جدا ناشدنی از هویت خود می دانند، تبریک می گوییم.

دکتر محمد حسینی، معاون فرهنگی و امور دانشجویی دانشکده بهداشت