استرس شغلی یکی از مهم‌ترین منابع ایجادکننده استرس در زندگی افراد است و به مسئله‌ای شایع و پرهزینه در محیط کار تبدیل شده است. سازمان ملل متحد این پدیده را بیماری قرن بیستم نامیده و سازمان بهداشت جهانی آن را مشکلی همه‌گیر اعلام کرده است. استرس به‌طور کلی عاملی است که تعادل فیزیکی و روانی فرد را مختل کرده و با ایجاد مشکلات روان‌تنی و روانی، کارآیی فرد را در ابعاد مختلف زندگی—شغلی، خانوادگی و اجتماعی—کاهش می‌ دهد.

 با توجه به مطالعات انجام‌شده، نتایج بیانگر میزان بالای شیوع استرس شغلی و تأثیر آن بر سلامت روان و سلامت جسمی کارمندان شاغل در مراکز درمانی است. از سوی دیگر، یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های سازمان‌ها بهبود و تقویت عملکرد کارکنان است‌ .بنابراین، انجام مداخلات آموزشی برای کاهش استرس شغلی کارکنان مراکز درمانی ضروری است. این مداخلات می‌توانند منجر به افزایش دانش، انگیزه و توانایی افراد برای دسترسی، درک، ارزیابی و استفاده از اطلاعات بهداشتی برای قضاوت و تصمیم‌گیری شوند. علاوه بر این، آموزش مدیریت استرس به‌عنوان یکی از مهارت‌های زندگی باعث افزایش قدرت سازگاری و توانایی‌های روانی و اجتماعی افراد در مواجهه با دشواری‌های زندگی و کاهش اضطراب آن‌ها می‌شود. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که مداخلات آموزشی مبتنی بر مدیریت استرس توانسته‌اند استرس شغلی پرستاران را کاهش دهند و در تعدیل استرس آن‌ها در سطوح فردی و سازمانی مؤثر واقع شوند. لذا انجام مداخلات آموزشی جهت مدیریت عوامل قابل تعدیل استرس می تواند به عنوان یک استراتژی موثر در نظر گرفت.

این مطلب از پایان نامه "حمیده سعیداوی" دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش بهداشت و ارتقاءسلامت به راهنمایی دکتر "مهین نظری" و با عنوان "بررسی تأثیر مداخله آموزشی مبتنی بر مدل خودکارآمدی بر مدیریت استرس در کارکنان شبکه بهداشت و درمان رامهرمز" استخراج گردیده است.