محیط کار یکی از تعیین کننده های اصلی سلامت است. چنانچه سازمان بهداشت جهانی، محل کار را محیط مناسبی برای ارتقاء سلامت بیان نموده است. یک محیط کار سالم بطور بالقوه می تواند موجب بسیاری تغییرات مثبت چون نیروی کار سالم تر، افزایش رضایت شغلی، و کاهش غیبت، بهبود بهره وری و کیفیت زندگی کاری شود. سلامت نیروی کار یک منبع انسانی و اساسی مهم برای رفاه اقتصادی اجتماعی کشور است. اما شواهد از سطوح نگران کننده­­­­­­­­­­­­­­­­ی آسیب های سلامت در نیروی کار انسانی حکایت دارد. جمعیت کثیری از افراد اخیراً به طور شدیدی نگران، از لحاظ عاطفی فرسوده و از استرس‌های روانی رنج می برند. با وجود گسترده بودن بار روانی جسمی و اقتصادی مرتبط با مشکلات سلامت روان، شناسایی عوامل مرتبط با افزایش این عوامل مهم هستند چرا که 33 درصد اختلالات روانی، ناشی از مسائل مرتبط با موقعیت‌های کاری می باشد، که مشکلاتی را در کار بوجود می آورد و بیشترین علت افسردگی خود گزارشی است. شیوع فشار شغلی را ۱۸.۶ در مردان و ۲۵.۵ درصد در زنان برآورد کرده اند. به علاوه در معرض فشارهای شغلی بودن با فرسودگی، اختلالات اضطرابی، وابستگی به الکل، خودکشی و سایر پیامدهای سلامت روان مرتبط هستند.

مسائل مرتبط با سلامت روان، کیفیت زندگی و به دنبال آن رضایت از زندگی را کاهش می دهد. رضایت از زندگی به عنوان یک شاخص خوب برای بهزیستی روانی و به ویژه برای رضایت از زندگی کاری در نظر گرفته  شده است. بهزیستی روانشناختی از محیط روانی اجتماعی و رفتار به شدت تاثیر می گیرد. شواهد نشان داده که افراد با احساس بهزیستی بالا، به طور عمده­ای هیجانات مثبت بیشتری را تجربه می‌کنند و از حوادث و وقایع پیرامون خود ارزیابی مثبتی دارند. از سویی افراد با بهزیستی پایین، حوادث و موقعیت‌های زندگیشان را نامطلوب ارزیابی می‌کنند و بیشتر هیجانات منفی نظیر اضطراب، افسردگی و خشم را تجربه می کنند. بنابراین بهزیستی روانشناختی می تواند هدف مهمی برای بهبود سلامت و به دنبال آن احتمالا سرمایه اجتماعی در محیط های کار باشد.

تاب آوری، نقش محوری در کمک به کارکنان برای سازگاری موفقیت‌آمیز در محیط های کاری دشوار، مدیریت فشارهای عاطفی، پرورش استراتژیهای مقابله ای موثر، بهبود بهزیستی کارکنان دارد. در عصر جدید، سازمان ها نیاز به تمرکز بر روی پرورش مهارتها و رفتارهای تاب آورانه جهت مقابله با پیچیدگی ها و دشواری های محل کار  دارند. به عبارت دیگر، رشد تاب آوری به عنوان یک راه حل اساسی برای حمایت از کارکنانی که در حال کار در محیط های دشوار هستند، دیده می شود. تاب آوری در مقابل رشد مشکلات سلامت روان محافظت کننده است. افراد تاب آور اشخاصی دارای عزت نفس بالا، و خودکارآمد هستند و مهارتهای حل مسئله را ترویج می دهند. تاب آوری ظرفیتی قابل رشد و توسعه از طریق فرایندهای یادگیری می باشد که می تواند در میان کارکنان از طریق آموزش مناسب ایجاد شود. بنابراین افزایش مهارتها و خصیصه های تاب آورانه می تواند به بهبود سرمایه اجتماعی و این دو به نوبه خود ارتقای بهزیستی روانشناختی گردند.در چنین زمینه ای و با تقویت فضای روانی-اجتماعی در محیط کار، سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت بیشتر ترغیب خواهد شد.

این مطلب از از پایان‌نامه‌ی " مریم اکبری" دانشجوی دکترای ارتقا سلامت به راهنمایی دکتر "محمدحسین کاوه" و با عنوان" تاثیر مداخله آموزشی  بر تاب آوری، بهزیستی روانشناختی، سرمایه اجتماعی و سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت در کارکنان ادرای: با استفاده از تئوری شناختی اجتماعی تعبیه شده در رویکرد پرسید پروسید " استخراج گردیده است.