«خنک آن قمار بازی که بباخت هر چه بودش.              و نماند هیچش الا هوس قمار دیگر»

گرچه شمس تبریزی،  خود دنیایی از معرفت بود اما مردم بیشتر او را به سبب آشنایی و مجاورت با مولانا جلال الدین محمد بلخی می شناسند.

در مورد تاریخ ملاقات شمس و مولانا گفته شده که در سال 642 ه.ق رخ داده است یعنی زمانی که شمس به قونیه وارد شد. شمس پس از 16 ماه آن جا را ترک گفت و دوباره در سال 644 به قونیه بازگشت و در سال 645 نیز برای همیشه ناپدید شد.

مقبره ای در خوی، زادگاه شمس تبریزی به عنوان آرامگاه او شناخته می شود؛ در قونیه نیز مکانی را به عنوان مقبره شمس معرفی کرده اند.

شمس روح بی قراری بود که در پی یافتن کسی از جنس خویش ترک خانه و کاشانه کرده بود و دائما در سفر بود تا جایی که به او لقب شمس پرنده داده بودند.

خود او می گوید: “کسی می خواستم از جنس خود، که او را قبله سازم و روی بدو آورم، که از خود ملول شده بودم.”

شمس که در دهه ششم عمر خود بود؛ مولانای 38 ساله را همان گمشده سالیان دراز خود می یابد و او را به قماری می خواند که هیچ تضمینی برای برنده شدن در آن وجود نداشت.

مولانا با تمام خلوص وارد این قمار عاشقانه می شود و گوهر عشق می برد.

روز بزرگداشت این بزرگمرد  عرفان و تصوف را به همه فرهیختگان دانشگاهی تبریک میگوییم..

دکتر محمد حسینی، معاون فرهنگی و امور دانشجویی دانشکده بهداشت