دیابت ملیتوس به عنوان گروهی از بیماری های متابولیک توصیف می شوند که باعث افزایش غلظت قند خون می شوند.

دیابت ملیتوس با نقص در ترشح و عملکرد انسولین مرتبط است. دیابت نوع یک در سنین 11 تا 14 سالگی شایع تر است و شدیدترین نوع دیابت است و دیابت نوع دوم در سنین بالای 30 سالگی شایع تر است و شایع ترین نوع دیابت است. افرادی که قند خون بالای 126 میلی گرم بر دسی لیتر دارند به عنوان بیمار دیابتی تشخیص داده می شوند و پرخوری، پرنوشی و پر ادراری از علائم اولیه این بیماری هستند.

اپیدمی دیابت یک نگرانی بهداشت عمومی عمده است. از سال 1980 شیوع استاندارد شده سنی دیابت ملیتوس، 110 درصد در مردان و 58 درصد در زنان افزایش داشته است، که شیوع جهانی آن در سال 2014 به 9 درصد در مردان و 9/7 درصد در زنان رسیده است. چنین میزان افزایش هشدار دهنده ای، همراه با رشد و مسن شدن جمعیت، منجر به نزدیک به چهار برابر شدن تعداد بزرگسالان دیابتی در سراسر جهان شده، که اکنون 422 میلیون نفر برآورده شده اند و به 629 میلیون نفر در سال 2045 می رسند. بیشترین بار بیماری در کشورهای با درآمد کم و متوسط خواهد بود.

دیابت یک مشکل جدی بهداشت عمومی در جهان است و به عنوان مهترین چالش بهداشتی قرن 21 نام گذاری شده است. تعداد موارد دیابت به طور فزاینده ای در دنیا در حال افزایش است. بین سال های 1980 تا 2008 افزایش دو برابری در تعداد بزرگسالان دیابتی مشاهده شده است.

در کشورهای با درآمد بالا، 87 تا 91 درصد افراد دیابتی، دیابت نوع دو، 7 تا 12 درصد دیابت نوع یک و 1 تا 3 درصد به سایر انواع دیابت مبتلا هستند.

افرادی که با دیابت زندگی می کنند نسبت به جمعیت عمومی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا و میرایی هستند.

دیابت معمولا عوارض زیادی را ایجاد می کند از جمله عوارض کلیوی و چشمی و زخم پای دیابتی. این بیماری با تغییر سبک زندگی، ورزش، مصرف میوه جات و سبزیجات و کاهش استرس قابل پیشگیری است.

تهیه کننده: راضیه السادات عطاپور - کارشناس گروه اپیدمیولوژی دانشکده

              حبیب الله آذر بخش - دانشجوی دکترای تخصصی اپیدمیولوژی دانشکده