در جوامع غربی معاصر، تصادفات و جراحات شایع ترین علت مرگ در اوایل دوران کودکی است. این امر آنها را به یک موضوع مهم سیاست اجتماعی و بهداشتی و یک شاخص مهم رفاه کودک تبدیل می کند. به دلیل افزایش امید به زندگی، نسبت افراد مسن و تعداد کل پدربزرگ ها و مادربزرگ ها در جوامع غربی در حال افزایش است.

  امروزه، پدربزرگ ها و مادربزرگ ها و نوه ها ممکن است سال های مشترک بیشتری نسبت به هر زمان قبلی  با یکدیگر داشته باشند. علاوه بر این، به دلیل کاهش نرخ باروری، پدربزرگ ها و مادربزرگ ها نوه های کمتری دارند، به این معنی که ممکن است بتوانند منابع بیشتری را برای هر نوه سرمایه گذاری کنند.

در اینجا ما خطر آسیب ‌های خانگی را بین کودکانی که در خانواده‌ های سه نسلی با پدربزرگ و مادربزرگ زندگی می‌کنند و کودکانی که با پدربزرگ و مادربزرگ زندگی نمی‌کنند مقایسه کردیم. علاوه بر این، ما بررسی می‌کنیم که آیا حضور پدربزرگ و مادربزرگ با کاهش صدمات در موقعیت‌ های مختلف خطر مرتبط است، که توسط عوامل مربوط به خانواده و کودک اندازه‌گیری می‌شود.

 

با استفاده از مطالعه کوهورت هزاره بریتانیا (تعداد 12319 کودک بین سنین 9 ماه تا 3 سال)، متوجه شدیم که کودکانی که با پدربزرگ و مادربزرگ زندگی می‌کنند، نسبت به کودکانی که با پدربزرگ و مادربزرگ زندگی نمی‌کنند، احتمال آسیب‌های خانگی کمتری دارند. علاوه بر این، زندگی مشترک پدربزرگ و مادربزرگ با کاهش خطر صدمات شدیدتر در پسران نسبت به دختران همراه بود.

نتایج با اشاره به نقش مفید سالمندان در حمایت از فرزندانشان مورد بحث قرار می گیرد.

این مطلب از برگزاری ژورنال کلاب توسط "عاطفه رحیم" دانشجوی کارشناسی ارشد سلامت سالمندی به راهنمایی دکتر "عبدالرحیم اسداللهی"  با عنوان ارتباط بین سکونت مشترک پدربزرگ و مادربزرگ و آسیب زودهنگام کودکی در انگلستان تهیه شده است.