به گزارش روابط عمومی، مدیر گروه بیولوژی و کنترل ناقلین بیماریهای دانشکده از برگزاری جلسه سمینار دانشجویان دکترای این گروه خبرداد.

دکتر "محمدجعفر مومن باله فرد" گفت: در این جلسه دانشجوی دکترای تخصصی بیولوژی و کنترل ناقلین بیماریها "نعمت اله مقصودی" سمینار خود را با عنوان "مروری تاریخی بر طبقه بندی، تکامل و پراکندگی پشه خاکی ها و انگل های لیشمانیا" به راهنمایی دکتر "کوروش عزیزی" ارائه داد.

دکتر مومن باله فرد افزود : لیشمانیوزها در سطح وسیعی از مناطق گرمسیری، نیمه گرمسیری و حوزه مدیترانه، از جمله بیش از 98 کشور جهان بصورت اپیدمیک وجود دارد. در میان مناطق اندمیک در پنج قاره دنیا ، میزان بروز مورد لیشمانیوز جلدی (CL) 0.7-1.2 میلیون و  موارد لیشمانیوز احشایی (VL) 0.2-0.4 میلیون تخمین زده شده است. لیشمانیوز از طریق گزش پشه خاکی ماده آلوده از حیواناتی مانند سگ سانان، جوندگان، کیسه‌داران، هیراکس و یا از انسان به انسان دیگری منتقل می شود. تقریباً 53 گونه لیشمانیا توصیف شده است. انگل‌های لیشمانیا چهار شکل بالینی اصلی بیماری را با توجه به محل انگل در بافت‌های پستانداران به نامهای لیشمانیوز احشایی، پوستی، پوستی منتشره و پوستی مخاطی ایجاد می‌کنند. از میان 800 گونه شناخته شده پشه خاکی، تقریباً 464 گونه در دنیای جدید و 375 گونه در دنیای قدیم یافت می شود. طبقه‌بندی پشه خاکی‌های دنیای قدیم و جدید از لحاظ تاریخی عمدتاً مبتنی بر شیوه های فنتیک جهت شناسایی روابط کلی شباهتهای بین جنس‌ها و زیرجنس‌ها و نه بر اساس روابط اجداد و نسل است. این رویکرد منجر به افزایش گونه‌ها، به‌ویژه در سطح فرعی، و تسهیل و ادغام دسته‌های طبقه‌بندی بالاتر در گونه‌ها شده است. پشه خاکیها به احتمال زیاد در دوران کربونیفر و در نتیجه قبل از میزبانان پستاندار لیشمانیا پدید آمده‌ا‌ند. طبقه‌بندی جدیدی برای لیشمانیا بر اساس داده‌های مولکولی ترکیبی ارائه شده است که گونه‌های انگل لیشمانیا را به دو دودمان اصلی فیلوژنتیکی به نام‌های بخش Euleishmania و Paraleishmania تقسیم می‌کند. فرض بر این است که لیشمانیا توسط پشه خاکی های آلوده به مهره داران محلی منتقل شده اند، که در آنها  انگل می تواند برای مدت طولانی زنده بماند، پس از آن مهره داران، به ویژه جوندگان موریده، مسئول پراکندگی بیماری در دنیای قدیم و جدید بودند.