« پیامبر(ص) در ساعت‌های آخر زندگی مردم را در مسجد جمع کردند و از آن‌ها پرسیدند:  «من چطور پیغمبری برای شما بودم؟» همه یک صدا گفتند: «نیکو پیامبری بودی،؛ چراکه ما را از بسیاری رذالت‌ها و پستی‌ها همچون دختر زنده به گور  کردن و بت‌پرستی دور کردی».

بیست و هشتم صفر که هر سال  یادآور رحلت جانگداز آخرین فرستاده خداوند، حضرت محمد (ص) و همچنین دومین امام هدایت، امام حسن مجتبی(ع) می باشد، درس های زیادی برای ما دارد.

پس از قرن ها جهل و ظلمت در شبه جزیره عربستان نوری تابید و قلبهای منجمد مردمش را روشنی بخشید، وجود مبارک رسول الله، 63 سال بر سراسر سرزمین عربستان تابید و از آن روز تاکنون نیز بر تمام جهان نور حقیقت و معنویت تابانده، از آن جهت که « ما أرْسلْناک إلا رحْمةً للْعالمین ».

دلهای بی آرام شیفتگان در این روز، عزادار دومین ستاره آسمان امامت نیز هستند؛ آنجا که دست کینه توز دشمن، این بار از حرم آن امام سر برآورد و جان عزیز کریم اهل بیت(ع) را با سم، آلود و نعمت و برکت وجود گرانمایه شان را از پیروان مخلصش گرفت.

دست نامهربان تقدیر و شومی سرنوشت، در  بیست و نهم صفر، مهمان عزیز ما ایرانیان هشتمین اختر تابناک ستاره امامت، علی ابن موسی الرضا (ع) را نیز از ما گرفت.

براستی ماه صفر، در واپسین روزهایش با چندین اندوه بزرگ، قلوب مومنان خدا را به درد می آورد و می رود.

اینجانب ایام سوگواری پایان صفر را به همه دانشگاهیان عزیز تسلیت می‌گویم.

دکتر محمد حسینی، معاون فرهنگی و امور دانشجویی دانشکده بهداشت