بیماری‌های غیرواگیر مانند فشار خون بالا، دیابت یا افسردگی ناشی از تأثیر متقابل جنبه‌های فیزیولوژیکی، ژنتیکی، رفتاری و محیطی هستند.

برای سالیان متمادی، آموزش و برنامه های اطلاعاتی مبتنی بر دانش عمدتاً برای دستیابی به این هدف مورد استفاده قرار می گرفت. اکنون به خوبی میدانیم که دانش یا تغییر نگرش از طریق برنامه های آموزشی، اقدامات سازگار با آب و هوا را به میزان لازم ایجاد نمی کند. در این زمینه، رفتار سازگار با اقلیم به عنوان رفتاری تعریف می‌شود که تلاش می‌کند تأثیر منفی اعمال خود را بر دنیای طبیعی و ساخته شده به حداقل برساند. به عنوان مثال، کاهش مصرف منابع و انرژی، استفاده از مواد غیر سمی و کاهش تولید پسماند.

محققان ساختارهایی مانند انتظارات خودکارآمدی، انتظارات پیامد، تهدید یا آسیب پذیری درک شده، حمایت اجتماعی و تعادل بین هزینه ها و منافع را برای توضیح فرآیند تغییر کشف کردند. چارچوب های نظری متعددی سعی در توضیح شکاف بین دانش و آگاهی محیطی و رفتارهای طرفدار محیط زیست دارند. اگرچه صدها مطالعه انجام شده است، اما هیچ پاسخ قطعی پیدا نشده است

نتایج یک مطالعه نشان داد که تغییر رفتاری که برای سلامتی یا آب و هوا مضر است یک کار مهم و ضروری است. به نظر می رسد مهم است که به نحوه حفظ تغییرات رفتاری پس از انجام آنها توجه شود. برای دستیابی به تأثیر گسترده بر آب و هوا و سلامت، تغییر رفتار کوتاه مدت به هیچ وجه کافی نیست بلکه تثبیت مهم است. بنابراین، در زمینه اتخاذ رفتارهای جدید، سلامت و تغییرات اقلیمی به شدت به هم مرتبط هستند و این دو رشته و رشته‌های مرتبط باید بیشتر با هم کار کنند، از یافته‌های یکدیگر بهره ببرند و چالش‌های آینده را با هم حل کنند.

چندین تفاوت متمایز بین رفتار سالم و سازگار با آب و هوا وجود دارد:

 (1) میزان نگرانی افراد یکسان نیست. در مورد اقدامات ناسالم یا دوستدار سلامتی، در درجه اول این شخص است که رنج می برد یا سود می برد. در مقابل، با فعالیت‌های مخرب آب و هوا، این احتمال بیشتر است که نسل‌های بعدی مردم از سایر نقاط جهان بدترین آسیب را ببینند. حتی رفتار سازگار با آب و هوا همیشه برای فردی که این رفتار را انجام می دهد سودی ندارد.

(2) از سوی دیگر، اثرات رفتار مضر برای سلامتی همیشه مستقیماً قابل مشاهده نیست، اما ممکن است تأثیر آن به تأخیر بیفتد. به عنوان مثال، یک فرد سیگاری بدون هشدار به سرطان ریه مبتلا نمی شود، اما احتمالاً ابتدا فقط به مشکلات ریوی خاص مانند تنگی نفس مبتلا می شود. از آنجایی که اگر تأثیرات آشکار یا محسوس باشد، رفتار را می توان به نحو مؤثرتری تغییر داد. این یک مشکل مهم با تغییرات آب و هوا و اثرات آن است. علاوه بر این، در مورد رفتار مضر برای سلامتی، بار اصلی (بسته به مقررات ملی) بر دوش سیستم بهداشت دولتی است. در صورت رفتارهای مضر برای اقلیم، کیفیت زندگی نسل‌های آینده تحت فشار قرار می‌گیرد و بودجه دولتی برای کاهش و سازگاری باید اختصاص داده شود.

(3) تفاوت دیگر در دانش افراد عادی در مورد تغییرات رفتاری احتمالی است. رفتارهای بهداشتی اغلب نسبتاً مبهم هستند. برای مثال، اکثر مردم می دانند که ورزش ضروری است و میوه ها و سبزیجات سالم تر از فست فود هستند. برای رفتارهای سازگار با آب و هوا، این معمولا کمی پیچیده تر است. حتی برای متخصصان در این زمینه، اغلب دشوار است که ارزیابی کنند، برای مثال، یک کیسه پلاستیکی بهتر از یک کیسه کاغذی است یا در چه زمینه هایی.

از طرفی شباهت هایی نیز بین تغییرات رفتاری در دو حوزه رفتار سالم و سازگار با آب و هوا وجود دارد؛ از جمله:

 (1) اتخاذ رفتارهای جدید اغلب چالش برانگیز و سخت است.

(2) یکی دیگر از جنبه های کلیدی این است که تغییر رفتار سالم و سازگار با آب و هوا را نمی توان تنها از طریق دانش به دست آورد، بلکه به عوامل مختلفی نیاز دارد.

(3) اثر عادت کردن با تصاویر بازدارنده نیز یک ویژگی مشترک است. برای مثال، تصاویر هشدار دهنده روی پاکت‌های سیگار یا عکس‌های خرس‌های قطبی گرسنه‌تر برای نگاه کردن کمتر می‌شوند یا با گذشت زمان نادیده گرفته می‌شوند.

(4) بعلاوه بزرگترین مشکل در هر دو زمینه این است که مردم آمادگی انجام اقدام را ندارند، که همراهی و حمایت از افرادی را که به روش هایی که برای خود یا دیگران مضر است، بسیار دشوار می کند.حتی زمانی که مردم سعی می کنند رفتار دوستانه با آب و هوا داشته باشند، اغلب به آب و هوا آسیب می رسانند.

این مطلب از ژورنال کلاب "خدیجه جعفرپور" دانشجوی دکتری آموزش بهداشت به راهنمایی "دکتر لیلا قهرمانی" با عنوان Why Do We Harm the Environment or Our Personal Health despite Better Knowledge? The Knowledge Action Gap in Healthy and Climate-Friendly Behavior میباشد./برزگری