مالاریا یک بیماری تهدید کننده زندگی است که توسط انگل هایی ایجاد می شود که از طریق نیش پشه های ماده آنوفل آلوده به افراد منتقل می شود که عمدتاً بین غروب و سحر نیش می زنند.

به گزارش روابط عمومی دانشکده بهداشت، 5 گونه انگل وجود دارد که باعث ایجاد مالاریا در انسان می شود و 2 گونه از این گونه ها بزرگترین تهدید را تشکیل می دهند.

مالاریا یک بیماری حاد تب دار است. در یک فرد غیر ایمنی، علائم معمولاً 10 تا 15 روز پس از نیش پشه عفونی ظاهر می شود. اولین علائم - تب، سردرد و لرز - ممکن است خفیف باشد و تشخیص آن به عنوان مالاریا دشوار باشد. اگر در عرض 24 ساعت درمان نشود، می تواند به بیماری شدید تبدیل شود و منجر به مرگ شود.

کودکان مبتلا به مالاریا شدید اغلب یک یا چند مورد از علائم زیر را بروز می دهند: کم خونی شدید، مشکلات تنفسی، مشکلات مغزی. در بزرگسالان، بعضی اعضای بدن ممکن است دچار اختلال شوند. در مناطق آندمیک مالاریا، افراد ممکن است مصونیت نسبی داشته باشند که امکان بروز عفونت های بدون علامت را فراهم می کند.

مالاریا یک بیماری شایع و تهدید کننده زندگی در بسیاری از مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری است. در حال حاضر خطر انتقال مالاریا در 91 کشور و منطقه وجود دارد و سالانه بیش از 125 میلیون مسافر بین المللی از آنها بازدید می کنند. تخمین زده می شود که در سال 2020، 241 میلیون مورد مالاریا وجود داشته باشد، و تعداد تخمینی مرگ و میر ناشی از مالاریا به 627000 نفر رسیده است. در سال 2020، این منطقه به ترتیب میزبان 95 درصد و 96 درصد موارد مالاریا و مرگ و میر بود. کودکان زیر 5 سال آسیب پذیرترین گروهی هستند که به مالاریا مبتلا می شوند. در سال 2020، آنها حدود 80 درصد از کل مرگ و میرهای مالاریا را در منطقه آفریقایی WHO تشکیل می دادند.

کودکان زیر 5 سال آسیب پذیرترین گروهی هستند که به مالاریا مبتلا می شوند. در سال 2020، آنها حدود 80 درصد از کل مرگ و میرهای مالاریا را در منطقه آفریقایی WHO تشکیل می دادند. در سال 2020، نزدیک به نیمی از جمعیت جهان در معرض خطر ابتلا به مالاریا بودند. بیشتر موارد و مرگ و میرها در جنوب صحرای آفریقا رخ می دهد.

مالاریا در مسافران

مسافران بین‌المللی به کشورها/ سرزمین‌های با شیوع بالای مالاریا در معرض خطر بالای عفونت مالاریا و پیامدهای آن هستند، زیرا ایمنی ندارند؛ همچنین برگشت مسافران ساکن کشورها/ سرزمین های دارای موارد ابتلا به مالاریا از کشورهای عاری از مالاریا به طور مشابه به دلیل کاهش یا عدم وجود مصونیت در خطر هستند.

مسافرانی که در طول سفر بیمار می‌شوند ممکن است دسترسی به مراقبت‌های پزشکی قابل اعتماد برایشان مشکل باشد. کسانی که پس از بازگشت به کشور عاری از مالاریا به مالاریا مبتلا می شوند، با مشکلات خاصی مواجه می شوند: پرسنل پزشکی ممکن است با مالاریا آشنا نباشند، تشخیص آن ممکن است به تاخیر بیفتد، و داروهای موثر ضد مالاریا ممکن است ثبت نشده و/یا در دسترس نباشند که منجر به پیشرفت به سمت شدید شود.

بروز تب در مسافر طی 3 ماه پس از خروج از کشوری که در آن خطر ابتلا به مالاریا وجود دارد، یک اورژانس پزشکی بالقوه است و باید فورا مورد بررسی قرار گیرد تا مالاریا حذف شود.

راههای پیشگیری و درمان مالاریا:

مالاریا یک بیماری قابل پیشگیری و درمان است. تشخیص و درمان به موقع مالاریا باعث کاهش بیماری و جلوگیری از مرگ و میر می شود و همچنین به کاهش انتقال کمک می کند. از داروهای ضد مالاریا نیز می توان برای پیشگیری از مالاریا استفاده کرد. به همه مسافران توصیه شود که محافظت شخصی از نیش پشه بین غروب و سحر اولین خط دفاعی آنها در برابر مالاریا است.

در مواقعی که حشرات نیش می زنند باید از مواد دافع حشرات استفاده شود تا از آنها محافظت شود. برای جلوگیری از تماس با غشاهای مخاطی باید مراقب باشید. مواد دافع حشرات را نباید روی صورت اسپری کرد، روی پلک ها یا لب ها مالید، یا روی پوست حساس، آفتاب سوخته یا آسیب دیده یا چین های عمیق پوست استفاده کرد. همیشه بعد از استفاده از ماده دافع دست ها را بشویید. ممکن است به برنامه های مکرر نیاز باشد.

بیمارانی که ایمنی ندارند در معرض خطر بالای مالاریا و عواقب آن هستند. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می تواند زندگی را نجات دهد.

برای مسافران، مالاریا را می توان از طریق روشهای درمانی موثر و موجود، که مرحله خونی عفونت مالاریا را سرکوب می کند و در نتیجه از بیماری مالاریا جلوگیری می کند، پیشگیری کرد. قبل از سفر به کشورها یا مناطق بومی مالاریا، افراد باید برای کسب اطلاعات در مورد اقدامات پیشگیرانه ای که باید انجام شود، با مراکز ملی کنترل بیماری خود، یا سایر مؤسساتی که توصیه های سفر ارائه می دهند، مشورت کنند/برزگری.

دکتر لیلا قهرمانی معاون آموزشی دانشکده بهداشت