« در این خاک زرخیز ایران زمین

نبودند جز مردمی پاک دین

همه کیششان مردی و داد بود

وز آن کشور آزاد و آباد بود

نمانیم که این بوم ویران کنند

همی غارت از شهر ایران کنند

نخوانند بر ما کسی آفرین

چو ویران بود بوم ایران زمین...»

زبان رسمی هر کشور یکی از مهم‌ترین دارایی‌های مردم آن کشور است و نگهداری و پاسداشت آن جزو وظایف اصلی همه مردم به حساب می‌آید. زبان فارسی هم که جزو ده زبان برتر دنیاست جایگاه ویژه‌ای در زندگی و تاریخ ما ایرانی‌ها دارد. اگرچه در طول تاریخ بارها زبان فارسی مورد هجوم بیگانگان واقع شد و خیلی‌ها سعی در نابودی و فراموشی آن داشتند؛ اما به لطف ادیبان برجسته‌ای همچون ابوالقاسم فردوسی، امروز همه ما به زبان فارسی افتخار می‌کنیم. زبان فارسی قدمتی بسیار دیرینه دارد و زبان رسمی کشورهای ایران، افغانستان و تاجیکستان به شمار می‌رود. به پاس خدمات با ارزش فردوسی به زبان و ادبیات فارسی، روز 25 اردیبهشت مصادف با 14 ماه می میلادی را به نام روز بزرگداشت فردوسی نامگذاری کرده‌اند.

استاد بزرگ بی همتا، حکیم ابوالقاسم فردوسی طوسی، حماسه سرای بزرگ ایران و یکی از شاعران مشهور عالم و ستاره در خشنده آسمان ادب فارسی و از مفاخر نامبردار ملت ایرانست. فردوسی سخن‌سرایی وطن‌پرست و در میهن‌خواهی استوار بود. این باور پایدار او از جای جای شاهنامه و به ویژه از شور فردوسی در ستایش ایران و نژاد ایرانی به خوبی آشکار است.

روز بزرگداشت این مرد آزاده را به همه دوستداران فرهنگ و ادب تبریک می گوییم.

دکتر محمد حسینی، معاون فرهنگی و امور دانشجویی دانشکده بهداشت